به نام خدا


کـارنـامه نــور (زندگینامه امام خمینی)

 

فصل اول از ولادت تا وفات

 

 10 . حادثه مدرسه فضیه ( ادامه ی بخش چهل و  چهارم )

 

 

آشکار بود که این سخنان تند و انقلابی، چه آثاری در پی خواهد داشت. شاه بیش از هر وقت دیگر، در انظار عمومی ایران تحقیر شده بود و هیچگاه تصور نمی‏کرد که در دوران سلطنت او، چنین خطاب‏های تحقیرآمیزی به او شود. شاه چنان برآشفته و عصبانی شده بود که نتوانست تا پایان مراسم صبر کند و دستوری ندهد. در همان شامگاه 14 خرداد، موج دستگیری‏ها آغاز شد و شمار بسیاری از یاران و نزدیکان امام روانه زندان شدند. بامداد 15 خرداد ـ ساعت سه نیمه شب ـ صدها کماندو با استفاده از تاریکی شب، پس از محاصره بیت امام، به درون خانه ریختند و امام خمینی را دستگیر کرده به زندان بردند. خاطراتی که نزدیکان امام از این لحظات بیم و ترس نقل می‏کنند، همگی حکایت از ایمان و اطمینان امام به راه و شیوه خود داشت. او چنان با طمانینه و سکینه قلب، حوادث را از نظر می‏گذراند که موجب شگفتی دوستان و مهاجمان شده بود. تا آن‏جا که نقل می‏کنند: امام پس از آن که متوجه اضطراب و دلهره سربازان شدند، آنان را دلداری می‏دادند و بر حال آنان ترحم می‏فرمودند.

امام را به تهران بردند. خبر دستگیری ایشان به سرعت قم را به خشم و هیجان آورد. مردم مسلمان تهران به خیابان‏ها ریختند و شعار "یا مرگ یا خمینی" شهر را لرزاند. نظامیان شاه، با شدیدترین و بی‏رحمانه‏ترین شیوه‏ها قیام را سرکوب کردند. شمار بسیاری از علمای اصفهان، قم، مشهد و تبریز به تهران آمدند. همه می‏دانستند که رژیم درصدد انتقام از رهبر روحانی جنبش است. شاه چاره‏ای پیش پای خود نمی‏دید جز کشتار و خاموش کردن صدای پیشوای نهضت. دستگاه حاکم تصمیم خود را گرفته بود و قصد داشت امام را پس از محاکمه‏ای فرمایشی ـ و یا حتی بدون محاکمه ـ اعدام کند. روزهای سختی بر مردم ایران و مبارزان اسلامی می‏گذشت. ناگاه اعلامیه‏ای به امضای عالمان دین و مراجع وقت، منتشر شد. این اعلامیه به صراحت مرجعیت امام را تایید می‏کرد و خواهان آزادی وی بود. اعلامیه به ابتکار آیت‏اللّه منتظری و امضای مهاجرین بود و نتیجه آن شمول قانون مراجع و مصونیت ایشان از حکم مجازات اعدام، بر امام بود. رژیم، مهاجرین را تحت فشار قرار داد و از آنان خواست که به مراکز خویش بازگردند. اما آنان بر خواست خود تاکید ورزیدند و به استناد اعلامیه اخیر، امام را مصون از هرگونه حکمی می‏دانستند. بخش‏هایی از این اعلامیه نجات‏بخش بدین قرار است:

"...حضرت آیت‏اللّه خمینی ـ دامت‏برکاته ـ که یکی از مراجع بزرگ تقلید شیعه و از مجاهدین عالم روحانیت می‏باشند، به جرم ازخودگذشتگی در راه حفظ قوانین قرآن و استقلال مملکت محبوس شده و به جدّ خود (حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام) تاسی کرده است. مهاجرت عموم مراجع عالیقدر از مشهد مقدس و قم و سایر شهرها و اجتماع در مرکز، شاهد گویایی است از وحدت‏نظر و از خودگذشتگی بزرگان دینی در راه دین و قرآن... حضرت آیت‏اللّه خمینی و آیات دیگر هیچ جرمی به غیر از تبلیغ احکام اسلام و توجه دادن مردم به خطرهایی که نسبت به اسلام یا مملکت پیش‏بینی می‏شود، نداشته و ندارند... حضرت آیت‏اللّه خمینی تنها نیستند و اعتراضات شرعی و قانونی معظمٌ‏له به دولت، مورد تایید تمام علمای شیعه و ملت مسلمان ایران و جهان است...."58

                                          ادامه دارد ...

منبع : تبیان